„FACET Z PAPIERU” w reżyserii Leny Frankiewicz i z gwiazdorską obsadą w nowej produkcji TEATRU GARNIZON SZTUKI.

Już 5 lutego 2026 roku Teatr Garnizon Sztuki zaprasza na premierę spektaklu „FACET Z PAPIERU” w reżyserii Leny Frankiewicz. Ta brawurowa inscenizacja sztuki Istvána Tasnádiego (Kartonpapa) mistrzowsko balansuje między groteską i czarnym humorem, a czułą opowieścią o tęsknocie, o radzeniu sobie ze stratą i walce o własne pragnienia.

Akcja sztuki „FACET Z PAPIERU” rozgrywa się podczas jednego, z pozoru zwyczajnego rodzinnego spotkania. Na obiad zostaje zaproszona niedawno owdowiała Ewa (Małgorzata Foremniak) i jej osierocony syn Kuba (Antek Sztaba). Ku zaskoczeniu gospodarzy przyprowadzają ze sobą nieoczekiwanego gościa. Ta sytuacja najpierw wywołuje konsternację gospodarzy – brata Ewy (Michał Czernecki), jej szwagierki (Wiktoria Gorodecka) i ich córki (Weronika Humaj). Potem emocje już tylko rosną. Ustalone role społeczne żony, męża, matki, syna, córki, tak dla wszystkich naturalne, nie mają już racji bytu. Co się stanie, kiedy zabraknie głowy rodziny, która rządziła twardą ręką i mówiła, jak żyć? Wkrada się chaos, a niespodziewana wolność staje się dla wszystkich wyzwaniem. Wspólnoty losów nie sposób tak po prostu przeciąć, co zrobić zatem, by to połączenie nie było pułapką, a stało się źródłem siły?

W inscenizacji Leny Frankiewicz absurd goni absurd, a nieoczekiwane, komediowe zwroty akcji zmuszają wszystkich do konfrontacji z prawdą, do odkrywania na nowo własnej tożsamości i określenia nowej dynamiki ról kobiecych i męskich. Bo przecież wszyscy tkwimy w schematach „przemocy symbolicznej” – nieświadomie poddajemy się regułom, które nas unieszczęśliwiają, wierząc, że tak „musi być”.

Reżyserka bierze pod lupę patriarchat, ukazując go jako system, który reguluje życie kobiet za pomocą sztywnych oczekiwań dotyczących ich użyteczności, atrakcyjności, moralności i gotowości do poświęcenia. Ten hierarchiczny „papierowy świat”, w którym tkwimy z przyzwyczajenia lub lęku wydaje się niezniszczalny. Stawką jest więc przywrócenie przepływu żywych uczuć, autentycznych emocji.

– Zależało mi na tym, by pokazać, że nawet najtrudniejsza sytuacja może być dla człowieka uwalniająca – mówi Lena Frankiewicz. – „Facet z papieru” opowiada więc o odwadze podważania nienaruszalnych schematów i świętości, tego, co „wypada” i tego co „trzeba”, o nadziei, że koniec pewnej epoki – w rodzinie czy w nas samych – może stać się początkiem czegoś nowego. – Akcentujemy moment przebudzenia, kiedy człowiek przestaje widzieć siebie przez pryzmat cudzych oczekiwań – dodaje reżyserka.

Śmiech, który oczyszcza

Spektakl „Facet z papieru” pulsuje energią i przewrotnym, momentami absurdalnym poczuciem humoru. Śmiech nie służy tutaj bagatelizowaniu problemów poruszanych w tej opowieści, lecz jest wentylem bezpieczeństwa i narzędziem rozbrajania emocjonalnego napięcia, pozwala oswoić traumy, daje przestrzeń na oddech i refleksję. Historia ta ostatecznie daje nadzieję – pokazuje, że choć nie możemy zmienić przeszłości, mamy wpływ na to, jak budujemy relacje z innymi teraz; że bliskość rodzi się w szczerości, a zrzucenie gorsetu cudzych oczekiwań jest pierwszym krokiem do bycia szczęśliwym i wolnym.